Laatst had ik zo'n gesprek dat me deed beseffen hoe gek, grappig, en soms ronduit chaotisch mijn leven met zes kinderen kan zijn. Het begon allemaal met een onschuldige vraag: "Zes kinderen? Wat zijn hun leeftijden dan?" Nou, hier zijn ze: bijna 4, 6, 13, bijna 15, bijna 17 en bijna 20. Ja, je leest het goed, een behoorlijk mix.
Maar wacht, er is meer! "Oh, dus jij hebt een samengesteld gezin?" vroeg iemand nieuwsgierig. Tja, dat klopt, van mijn man's kant wel. Samen hebben we 2 kinderen, en de andere 4 zijn nog uit mijn vorige relatie. Complex? Soms wel, maar vooral interessant!
En dan kwam dé vraag: "Heb je ze alle zes gedragen?" Ik kon het niet helpen, ik schoot in de lach en zei: "Ja hoor, alle zes in mijn buik en allemaal gebaard." Ze moeten gedacht hebben dat ik een soort supermoeder was.
Maar toen, het onvermijdelijke: "Dus jij houdt wel van seks"? Hilarisch! Ik kon niet anders dan antwoorden: "Het is wel één van mijn hobby's, maar ik heb echt nog wel andere dingen te doen hoor!"
Laten we eerlijk zijn, deze vragen zijn nog maar het topje van de ijsberg. Mensen vragen ook weleens: "Jullie hebben vast een gezellig huis, toch?" Nou, met 4 pubers in huis is het soms eerder een tikkende tijdbom van hormonen dan gezellig. En die twee kleintjes? Die hebben een haat-liefde relatie waarbij de vonken er soms vanaf vliegen. Gezelligheid? Ach ja, het is maar hoe je het bekijkt!
Het leven met een groot gezin is als een ritje in een achtbaan; altijd onvoorspelbaar en vol verrassingen.
Dus, als je ooit vragen hebt over mijn 6-kinderen-avontuur, stel ze gerust!
Reactie plaatsen
Reacties